Zoete herinneringen, maar ook zoute en zure!

BedanktMijn lieve moeder, bedankt, bedankt en nog eens bedankt. Voor al het kook en bakwerk wat je ooit voor mij gedaan hebt. Eens kijken, ik heb tot na mijn 18de bij jullie gewoond. Dat betekend ongeveer 6570x ontbijt, 6570x middageten en 6570x avondeten. En ik ben bang dat ik hooguit 1x in de week heb gezegd dat je heerlijk gekookt hebt. 936x…. Je hebt nog 18.774 bedankjes van mij tegoed. Bij deze dan! Samen delen met papa hé, hij zorgde voor de verse groenten, appels en de lekkerste worst van die ene slager midden in het land. Het meeste vers en vrij van al die toevoegingen die ze er nu bij stoppen. Dankjewel, bedankt, je wordt bedankt, ontzettend bedankt, hartelijk bedankt, bedankt voor het eten (dit alles x 3129). Zo ook weer afgehandeld!

Nee, ik ga nu niet roepen dat het altijd even lekker was. Dat was het heus niet altijd. Spruiten, bloemkool… dat vond ik echt niet lekker. Daarnaast sta je bekend om het lichte laten aanbranden van het eten, hoewel het soms ook juist wat extra smaak gaf, was het niet altijd overheerlijk. Nu nog, stief veertig, kom ik thuis, ruik ik dat geurtje en zing ik: ˝En dan weet ik dat ik thuis ben, dan weet ik dat ik thuis, thuis, thuis ben˵. (http://youtu.be/SUVKSJy6tlM) of ik roep: ˵aangebrand en nog niet gaar, mond dicht en eten maar!˝.

En daar ga ik dan, ik zink weg in de zoete herinnering, maar ook in de zoute en zure. Ik denk terug aan soesjes en cakejes bakken voor verjaardagen: en wij maar springen voor de oven in de hoop dat alles inzakte. Wat mislukte mochten wij namelijk opeten.

Verjaardagen en feestdagen die nog echt een feestje waren: taart, snoep, chips en frisdrank waren alleen dan in huis. De bijzondere leuke dag erna wanneer alles opgemaakt mocht worden. En het eigengebakken wittebrood voor elke verjaardag. Midden in de nacht ging jij uit bed om het brood in de oven te zetten zodat wij ´s morgens bij het verjaardagsontbijt heerlijk vers brood hadden. Wat een moed. Mij krijgen ze voor een wittebrood echt het bed niet uit. Voordat ik zoiets ga doen heb ik minstens een oven met timer of een broodbakmachine nodig. Die luxe had jij niet, het brood ging zelfs in de oven van de houtkachel. Ik ben bang dat ik nooit meer zulk heerlijk wittebrood ga proeven, of jij moet er nog eens de moed voor hebben. Gelukkig ligt de herinnering aan de geur en de smaak nog wittebrood-vers in mijn geheugen.

In de herfst inmaken: vlierbessen sap, die we warm mochten opdrinken wanneer we griep hadden. Kruisbessen, rode bessen, bramen, pruimen allemaal voor de jam. Appels: appeltaarten, de appelvulling hadden wij al op voordat jij er eentje op de taartbodem kon leggen. Goudrenetten met suiker en kaneel. Heerlijk. En jij maar schillen en maar schillen en wij natuurlijk ook als je ons zover kreeg. Appels eten is namelijk het lekkerst als moeders zit te schillen. Wekpotten vol ingemaakt appelmoes en ander fruit, kersen op brandewijn.

In het voorjaar: Brandnetelstamppot, brandnetelsoep. Later in het voorjaar aardbeien, bakken vol aardbeien om in te maken, als wij ze niet al onder je handen hadden weggegeten. De mislukkelingen die kwamen in de jam, de mooie werden op sap gezet. En bessen, rissen en dan prakken. Als ze te zuur waren mochten we er een schepje suiker bij. Heerlijk!

En dan aan het einde van de dag: koken! Op naar de groentetuin, verse groente wassen en schoonmaken. Zoveel mensen zoveel wensen: met vijf kinderen en een hard werkende man een hele opgaaf om elke dag wat op tafel te krijgen wat gegeten wordt. Wij kinderen moesten helpen. En wie niet hielp moest tafel dekken of afwassen. Zelfs het afwassen was meestal erg gezellig, je maakte er gewoon een spelletje van: 2 deden een spelletje, 2 waren aan het afwassen. Wie verloor met het spelletje moest 1 van de afwassers aflossen. Vervolgens ging de volgende ronde van start. Weer twee die een spelletje deden, weer twee aan het afwassen. Spelletje doen, verliezer moest een afwasser aflossen. Een andere keer zongen we luidkeels het liedje van Kinderen voor kinderen: ˝Als die afwas nou eens af was˵. Of je vertelde een versje, een zielig versje over Antje die zo ziek en zielig voor het raam zat, of over een dronkenlap als vader die zijn gezin hopeloos in de steek liet…

Goede herinneringen, maar toch… Oh mama, waarom heb je het niet verteld?? Dat je van vers koken zo vreselijk veel afwas krijgt? Dat je met genen als de onze onmogelijk netjes en gestructureerd kan werken, dat je dus na het rode kool snijden direct de hele (rodekool-rode) keuken onder handen kan nemen. Gelukkig moet rode kool lang koken en heb je daar de tijd voor. En dat je met genen als de onze altijd je boodschappenlijstje mee moet nemen voor het gemak en dat je er aan moet denken dat je ´s morgens het vlees uit de vriezer haalt en dat het vlees ook nog eens op tijd opgezet moet worden (oef, rennen naar de vriezer nu, vlees pakken). Als je dat laatste vergeet moeten de aardappelen en groenten namelijk nog even wachten en verpieteren tot ook het vlees gaar is.

Had je mij niet kunnen vertellen dat koken tijd nodig heeft? Vooral als je het goed wil doen?? Dat een pot groenten voor de makkelijk is als je echt haast hebt maar niet als basis kan dienen? Was je vergeten te vertellen dat je voorraad op orde moet zijn? Ach nee, dat lukte jou natuurlijk ook niet altijd. Niet dat dat erg was: als er geen brood meer in huis was kreeg ik een gulden mee zodat ik tussen de middag naar de bakker kon voor twee bolletjes en een stuk chocolade. Hap brood, hap chocolade en klaar.

Al met al kookte jij heerlijk en goed. Gemiddeld vond ik het eten lekker, soms ˵best binnen te houden˝. Jammer dat ik thuiswonend geen interesse had in koken. Wat had ik toen veel van je kunnen leren. Gelukkig geef je me nu tips en handvatten genoeg zodat het in te halen is.

Maar, waarom heb je het nooit verteld? Of heb ik niet geluisterd?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *