Goede voornemens in uitvoering

1 januari! Eindelijk! De feestdagen zijn voorbij, we kunnen met een nieuwe en schone lei beginnen! Ach, nee… even een paar dagen uitstellen. Hans en ik hebben wat te vieren: op 2 januari zijn wij namelijk 20 jaar bij elkaar. Een behoorlijk lange tijd, en we vertellen elkaar dat we het zo weer over zouden doen en, beter nog, gaan voor de volgende 20 jaar. Dat moet gevierd worden! We vieren het met ringen en een wandeling naar de Carolina hoeve. Hans is in een gulle bui, en beloofd de kinderen warme chocomel, pannenkoek en ijs.. Oei, wat een bom aan zoetigheid. Verstandig?? Helemaal niet, wel leuk. Met onze nieuwe leefstijl in het vooruitzicht en het feestgevoel, heb ik er geen problemen mee om ons te laten gaan. Al is het wel heel veel, de ijsjes skippen we dan ook. We overleggen met Luus dat we voor 1 ijsje daar wel 2 pakken ijs in de winkel kunnen kopen. Voordat we bij de auto zijn, is Luus alweer vergeten dat we beloofd hadden ijs te kopen. Pppfff, daar zijn we goed vanaf gekomen.

Die avond nog met Hans uit eten en naar de kroeg. Dat er in bier heel veel suikers en koolhydraten zitten vergeet ik voor het gemak ook even. We zijn niet ineens omgeturnd naar principiële gezondheidsfreaks. Trouwens; de kroeg is niet thuis, en buitenshuis mogen uitspatting! Gelukkig, een excuus gevonden om het biertje in de kroeg niet te laten staan. Overigens zijn er dieetgoeroes te over die zeggen dat een rode wijn op zijn tijd best mag. ´Op zijn tijd` is voor mij best een rekbaar begrip.

Uiteindelijk zijn de feestelijkheden over, en gaan we over op de orde van de dag. Marinka mailt of we zullen afspreken om onze leefstijl door te nemen en een plan van aanpak te maken. Goed idee! Laten we maar direct voor maandagochtend afspreken. Die maandagochtend word ik hartelijk ontvangen, in de hoek van de kamer staat een weegschaal, op tafel ligt een meetlint die ik negeer. Ik heb een haat/liefde verhouding met mijn weegschaal die overigens al maanden geleden verdween in de container. Ik kijk met een schuin oog naar de weegschaal en hoop dat Marinka mij niet wil meten en wegen. Maar ik kom hier niet om af te vallen, dus gelukkig kunnen we de weegschaal fijn in de hoek laten staan. We praten bijna de hele ochtend. Over ons gezin, wat we lusten en wat niet.

We hebben natuurlijk al wat voorruitgang geboekt door het brood aan te pakken. Maar we willen meer. Het doel is thuis de gulden middenweg bewandelen met gezond en voedzaam eten met her en der een uitspatting. Daarbij willen we graag dat het bij feestjes en verjaardagen mogelijk is om eens te buiten te gaan aan al het lekkers. We moeten ontdekken welk product een uitspatting kan neutraliseren. Volkoren boterham, rauwe melk?? We zijn het aan het uitproberen.

Marinka vertelt mij veel nieuws over het eten, en ik kan putten uit mijn ervaringen. Gelukkig, mijn dieet ervaringen zijn niet helemaal voor niets. Ik had het wat eerder kunnen doorvoeren in ons gezin. Maar ik wou niet de af en toe lijnende konijnenvoer moeder zijn die aan het einde van de kilo´s het konijnenvoer weer liet voor wat het was. Dat er ook een middenweg is, dat heb ik nooit bedacht. Aan de andere kant kan ik al die ervaring gebruiken om dit traject op mijn manier mee te maken. Ik heb zelf ervaren waar het gevaar schuilt van de eenzijdige diëten. Zo kan je mij niet wijs maken dat we geen koolhydraten nodig hebben. Zonder koolhydraten voelde ik mij op den duur net zo beroerd als wanneer ik in het wilde weg alles maar zo naar binnen propte.

Ik ga weg bij Marinka met een goed gevoel! Ze gaat mij nog een stapel recepten doormailen, maar ik heb al genoeg gehoord van wat ze voor mij in petto heeft. Dacht ik… Uiteindelijk heb ik alleen maar het woord bloemkool onthouden en mis ik een stuk of 3 ingrediënten voor de bloemkool met citroen, zelfs de citroen had ik niet in mijn karretje liggen. De rest heb ik in de winkel gegokt en misgegokt. Geen nood, ik kan alles gebruiken op andere dagen en de groente die ik teveel heb gaan bij de tomaten in!

Verder ga ik langs bij de bakker in het dorp voor een goed gesprek over brood. Het brood wat we nu hebben is op zich prima, maar de kinderen vinden het niet bijzonder lekker en ik ben van mening dat het nog beter kan. Jammer, de bakker is op vakantie. Het meisje in de winkel hielp me prima, maar mijn vragen waren voor haar te moeilijk te beantwoorden. Ik verlaat de winkel met spelt producten. En, hoe leuk is dat!, zelfs met speltpasta. Ja ja, speltpasta bij de bakker gekocht. De speltpasta is een aanrader en wat mij betreft te verkiezen boven de volkorenpasta.

Bij de bakker kreeg ik speltbrood en een hall`s nogwatbrood mee. Met de laatste heeft de bakker een prijs gewonnen: het beste brood van Nederland. Sorry bakker, zelfs het beste brood van Nederland is voor ons niet goed genoeg>>. De kinderen nemen wat happen en ook Hans doet zijn best. Het brood is compact. En dat voelt anders en smaakt anders. Voorlopig staat dat nog te ver van ons af. Af geserveerd dus. Volgende week weer terug naar de bakker.

Pien doet het allemaal veel beter op het nieuwe eten. Ze begint weer te groeien, wordt voller. Haar ogen staan beter en ze hangt steeds minder vaak slap op de bank. We merken het direct als het te veel van het goede (lees minder goede) is geweest en we beginnen door te krijgen hoe we dat op kunnen vangen. Hoewel we nog altijd de neiging hebben om er wat zoets tegen aan te gooien, merken we dat de juiste producten meer en langduriger resultaat bieden.

Het is erg motiverend, geruststellend en geweldig hoe ze veranderd. En heel voorzichtig trekken wij de conclusie dat ze al tijden alle energie nodig heeft gehad om haar lichaam overeind te houden en geen energie overhad om te groeien en te ontwikkelen. Hoewel ze pienter genoeg is, bleef ze wel heel lang 3 jaar. De moeilijkheid voor ons was dat het allemaal onzichtbaar was tot we terug keken op het laatste jaar. Volgens het consultatiebureau liep alles in de lijn die ze hoort te volgen. Dus we hebben ons tot juli geen zorgen gemaakt. En volgende week weten we meer als we de laatste uitslagen krijgen.

Hoe dan ook: wij doen het allemaal wel voor een vreselijk goed doel!