Keuringsdienst van Waarde
Televisie kijken is niet mijn favoriete bezigheid. Ga met mij maar geen gesprek aan over mooie films, een goede serie of een grappige reclame. Ik heb geen idee waar je het over hebt. Ik kan wel heel wijs terug kijken en dom mee kletsen, maar meestal heb ik er niets van gezien. Hooguit zijdelings meegekeken. Ik hou wel van uitzendinggemist.nl. Zelf bepalen wat ik bekijk en wanneer.
Nieuwsgierig geworden door discussies die soms oplaaien na bepaalde uitzendingen kijk ik nu af en toe naar de “keuringsdienst van waarde”. En dat vind ik interessant.. Ze laten zien hoe de wereld achter de voedingsindustrie in elkaar zit, stellen vragen maar blijven altijd vriendelijk. Ik hou daar wel van, maar het maakt mij ook kritischer en bovenal: het verbaasd mij!
Als eerste bekeek ik dit filmpje over mandarijntjes in blik, je weet wel, die slobberdingen op de slagroomtaart. Halverwege viel mijn mond al open: Ergens in een fabriek in China staan mensen, rij aan rij, de hele dag dezelfde handeling uit te voeren. Samengepropt staan ze aan een lopende band de mandarijnen, die eerst gekookt worden, te pellen. Ze worden per gepeld mandarijntje betaald. Ondertussen wordt er in een lab in Nederland nagebootst hoe de mandarijnen ontdaan worden van het laatste witte velletje. Even kort: de gepelde mandarijn gaat in gootsteenontstopper en blijft daar even liggen weken. Vervolgens gaat er zoutzuur bij om de gootsteenontstopper te neutraliseren. Ja, dat neutraliseert, de Nederlandse wetenschapper toont lef en drinkt het drankje gootsteenontstopper met zoutzuur leeg. En het mandarijntje? Dat eet hij op…
Ik vraag mij dan af: Welke maf heeft er in vredesnaam bedacht dat wij graag door gootsteenontstopper en zoutzuur ontvelde mandarijntjes in een blikje willen hebben? Hoe komen ze erbij? Hoe hebben deze blikjes zoveel aftrek kunnen vinden dat er vele mensen nodig zijn om schouder aan schouder in een fabriek te werken? Maar wat ik mij nog meer afvraag: wie oh wie eet dit mandarijnpartje bovenop de slagroomtaart op? Ik kan me herinneren dat ik één keer een partje heb opgegeten en de conclusie trok dat het smaakte naar kleine zure snottebelltjes in zakjes samen gepakt in een mandarijnpartje.
Voor mij sowieso nooit meer een mandarijnpartje, zelfs niet op mijn slagroomtaart. Na dit vertrouw ik maar weinig meer wat in blik zit, jammer van de ananas. Hoe naïef: Dacht ik nou echt dat er mensen zijn die de ananas in zulke keurige schijfjes snijdt dat het precies in een blikje past? Dacht ik nou echt dat er mensen met een schilmesje alle velletjes van de mandarijnpartjes zaten te pulken? Wanneer ik nog eens een slagroomtaart koop, wil ik er beslist één zonder mandarijnpartjes, zonder ananasschijfjes, zonder gekonfijte kers op de taart.
Ok, genoeg over de mandarijnpartjes. Ik at ze niet en ga ze ook niet eten. Er is nog meer te zien op de “KVW”, ik zal het kort proberen te houden want bij een film is het ook nooit leuk als de clou al vergeven is voor het einde van de film. Al ben ik bang dat dat gaat mislukken. Ik ben nou eenmaal niet zo kort van stof.
Ik kijk naar een aflevering over de broodverbeteraar E920. Gemaakt van ganzenveren, met als goedkoper alternatief: mensenharen. Oei, ik krijg er jeuk van… Ik zie chineese vrouwtjes balen met haar schoon plukken. Ze halen er peuken, kauwgom en al wat meer uit. Uiteindelijk, na een chemisch proces, blijft er weinig meer over van de mensenharen, maar goed, het is wel lichtelijk kannibalistisch. Deze uitzending is een aantal maanden geleden uitgezonden, en er ontstond een paar maanden geleden een hele discussie in de media over het eten van mensenhaar. Men beweert dat de Nederlandse variant van de E920 uit ganzenveren wordt gehaald. Een afgevaardigde van de fabriek beweert dat de E920 vaker uit mensenhaar komt dan uit ganzenveren. Goedkoper en gemakkelijker te verkrijgen (gewoon haren ophalen bij de kappers). Waarom ben ik nou geneigd de afgevaardigde te geloven en geeft daarbij het argument geld bij mij de doorslag?
Zal ik nog even doorgaan? Nee, ik laat het hierbij voor dit moment. Ik kijk nog even verder naar “KVW”. Stof genoeg om over te schrijven en om over na te denken.
N.B.: Laat ik niet alle bakkers over één kam gaan scheren (krijg je weer haren van en die kunnen weer in het brood…) Maar ik kan nu natuurlijk niet gaan zeggen dat elke bakker broodverbeteraar gebruikt. Ik kan me voorstellen dat dat een bakker zijn eer te na is. “Hoezo broodverbeteraar, is mijn brood niet goed genoeg dan?” Ik ga het in ieder geval even navragen bij de bakker waar ik ons brood haal.
Keuringsdienst van Waarde Aflevering mandarijntjes