Pepernoten deceptie

Vorige week zaten we nog in de tuin, voor de achtste keer de laatste zomerdag te vieren. Er kwam geen eind aan de zomer dit jaar. En zo, van het een op het andere moment vallen we in het Sinterklaasfeest. Ik niet, nee, ik hou nog vast aan de zomer,. Het is nog geen herfst, het is nog geen sinterklaas, de winter komt er niet aan!! Ik vind dat het niet waar is!! Gewoonweg belachelijk dat anderen zeggen dat het bijna sinterklaas is. Hardnekkig negeer ik het aankomend seizoen. Ik hoor anderen praten over de kadootjes die ze al dan niet in huis hebben, ik doe daar niet aan mee, ik negeer. Maar zoals altijd reken ik buiten de kinderen, zij doen er wel aan mee, vol overtuiging en vol enthousiastme.

“Sinterklaasje kom maar binnen met je knecht”, “Sinterklaas is jarig, zet hem op de pot” zingen ze. Nou ja zingen.. keihard gaat het, waarom moeten de sinterklaasliedjes altijd geschreeuwd worden in plaats van gezongen? Ze maken zich nu al druk over de kachel, het liefst doen we die uit, want stel je toch voor dat Zwarte Piet toevallig al komt luisteren aan de schoorsteen. Stapels tekeningen liggen klaar, die goeie ouwe sint kan er zijn kamer mee behangen. Verlanglijstjes liggen al weken klaar. Ze willen een kompjoeter, een speesskoeter en een paard.
Afgelopen zomer kwam Luus met de prangende vraag of sinterklaas wel bestaat en we hadden een goed gesprek. Luus is nu deelgenoot van het grote geheim van sinterklaas. Zo slim, die dochter van ons, zo slim dat ze nu weer voor de volle 150% gelooft. En gelijk heeft ze.

Negeren gaat dus niet, zeker niet als je in de winkel komt. Het is een en al pepernoten en speculaas. Ikzelf sta te watertanden bij de chocoladepepernoten. De kinderen staan overal bij te watertanden. Vorig jaar ging het helemaal niet goed met Pien rond deze tijd. Ze bleef maar slap en hangerig. Omdat ze nog weinig basis had, maar ook omdat er zoveel te snoepen voor handen was. Die periode was de aanloop naar ons besluit om het eetpatroon om te gooien. Terugdenkend aan die tijd besloot ik het dit jaar anders aan te pakken. Als het niet te krijgen is zoals ik het graag wil hebben, dan moeten we het maar zelf bakken. Pepernoten bakken bleek erg eenvoudig, pepernoten eten bleek minder eenvoudig. Direct uit de oven was het best te doen. Even wennen, dat wel, aangezien we alles met speltmeel bakken. Het smaakt nogal volkoren. 15 minuten later wordt het pepernoten eten een uitdaging. Ze worden echt kei en keihard. Je moet ze 5 minuten op de tong laten smelten voordat je je tanden erin zet. Je kon er echt je glazen mee ingooien en diverse potjes mee breken.

Wat een deceptie, ik had visioenen van pepernoten zo lekker dat ze van bakker Bril uit Voorst leken te komen. De geur was goed, de rest viel tegen. Gelukkig, de kinderen zitten zo hevig in de sinterklaasstemming dat zij op hun beurt de hardheid van de pepernoten negeerden. Ze zijn enthousiast en nemen een handje vol pepernoten mee voor de juf. Arme juf, zou ze haar tanden nog hebben??

Deceptie dus, maar ik geef niet op!! Amandelspijs blijkt reuze simpel te zijn, amandelmeel met honing. En daar kan je dan weer lekkere dingen mee maken. Het moet alleen wel 2 weken in de koelkast liggen rijpen. Poeh, ik waag een poging, hopen dat ik het over twee weken niet vergeten ben…