Machine Mysterie
Machines en apparaten.… Er zijn van die dagen dat ik mijzelf ervan verdenk een allesverwoestende bel aan energie om mij heen te hebben hangen. Waar ik ook ga, waar ik ook sta, zonder iets aan te raken gaat er iets kapot. Het lijkt vaak een groot mysterie.
Alhoewel, een telefoon die met vliegende vaart van het dak van de auto afvliegt en een verpletterde indruk op de weg achterlaat, daar is maar weinig mysterieus aan natuurlijk. Dat een telefoon kan verdrinken in een fietstas met regenwater valt ook niet weg te schrijven onder mysterie. Tot op de dag van vandaag is het voor ons een mysterie wie van onze kinderen de hondenmand aan de onderzijde heeft ingeknipt waardoor de wasmachine vol kwam te zitten met de vulling en daardoor niet meer wou wassen. Wel kwam de hondenketting op mysterieuze wijze in de wasmachine terecht. De manier waarop de ketting net onder mijn vingers weg glipte op haar verwoestende weg naar de machinale binnenzijde van de machine leek eerder een tekort aan reactie snelheid.
Laat het geen mysterie wezen dat het verwijderen van spinazie die de afvoer van de vaatwasser verstopt niet onder garantie valt. Hiervoor mag je gewoon zelf tachtig euro’s neerleggen. De monteur zag geen mogelijkheid er een garantiegeval van te maken. Ondertussen leerden wij hoe je bepaalde storingen oplost, wat ook wel nodig bleek. Want hoewel we sinds het spinazieavontuur al onze vaat eerst afspoelen springt de machine vaker dan nodig op storing.
Volgens mijn vader wordt iets pas echt eigen wanneer je er wat mee te doen hebt gehad of wanneer het beschadigd is. Ik kan je vertellen dat wij al onze spullen ontzettend eigen maken! Zo maakte ik onze gloednieuwe auto eigen door hem naast een andere auto te zetten, het portier van de andere auto sloeg een deuk in onze auto die wij pas 2 dagen hadden. Tja, dat was wel even zuur, maar het was nog lang niet zo zuur als die auto die ik ooit binnen een week, buiten mijn schuld, total loss reed. Zo, die was pas eigen!
Ach, het gebeurt, en meestal wordt ik er niet koud of warm van. Probleem oplossen en weer verder gaan. Maar heel af en toe, heb je een dag, dan is het allemaal een beetje te veel van het goede:
Het is vroeg in de ochtend als ik de afwasmachine open trek en zie dat hij dienst geweigerd heeft. Ik raak niet bepaald in de stress, we hebben vaker met dit bijltje gehakt. Ik had hele goede hoop dat de vaatwasser zichzelf zou repareren tijdens een extra hete vaat. Goede hoop, maar diep in mijn hart wist ik dat ik moest vrezen met grote vreze. Ik vreesde dat wij nog wel met de vaatwasser aan het klussen zouden zijn vandaag. Nou ja, eerst afwachten of de hete vaat hielp.
In afwachting toog ik naar boven, naar de wasmachine voor het eerste dagelijkse wasje. E40… E40?? Hoewel ik ondertussen aardig thuis ben in de E-nummers kende ik deze nog niet. Ik sloeg een keer op de bovenkant, schopte tegen de onderkant en keek of de waterstop niet afgeslagen was. Het filter was brandschoon en ik had geen idee. Gggrrr, de dag ging niet zo soepel van start als ik deze ochtend in gedachten had. Op naar beneden dan maar weer, snel op het internet kijken welke storing als melding E40 geeft. Ik zet de laptop aan en… ik kijk naar een grillig beeld. Flikkerende lijnen in een prachtig mysterieus patroon vullen het beeldscherm. De oorzaak was een mysterie, maar ondertussen was hij gewoonweg kapot, vreselijk kapot. Gelukkig was mijn laptop al aardig aan het aftakelen en hinkte ik al tijden op twee gedachten: repareren of nieuwe kopen? Moet dan ook bekennen dat ik ergens ook erg opgelucht was: ik hoefde niet meer op twee gedachten te hinken, er zat niets anders op dan een nieuwe te kopen.
Qua machines en apparaten was het beslist geen dag met een gouden randje. Wonderlijk genoeg bleef ik er redelijk kalm onder. En uiteindelijk bleek: eind goed al goed! De vaatwasser had gewoon de filters verstopt, E40 betekend dat je de deur niet goed dicht doet (stom genoeg had ik dus niet tegen de deur aan geslagen). En zoon kwam thuis uit school, bekeek de laptop en repareerde het scherm, zo waar ik bij stond, met een paar plakbandjes. Als nieuw! Ontzettend lief en zinloos en ook nog eens eigenbelang: ik had mijn oude laptop aan onze zoon beloofd. En toch was mijn dag door deze handigheid van zoon wel weer helemaal goed!