Weekmenu
Ik heb een weekmenu gemaakt! Een heus echt weekmenu! Ik kom elke keer met hele ladingen boodschappen uit de winkel en mis telkens weer meerdere ingrediënten. Het is nog veel ad hoc qua koken en ik weet nu al dat het elke dag op soep of een vreemd brouwsel uitdraait omdat ik wel altijd bouillon, groenten en gehakt in huis heb. Maar ik geloof niet dat Hans daar erg blij van wordt en ik op de lange duur ook niet. Probleem is dat ik meestal pas om 17.00 bedenk wat we een half uur later willen eten. Ik werk dan met de ingrediënten die er zijn. En eerlijk is eerlijk, dat is vaak ook wel te merken. Probleem2 is echter dat het bij mij alles in de soep loopt als ik er een systeem aanhang… En dan hebben we toch weer soep. Op de een of andere manier schieten mijn handen de lucht in als ik het woord systeem ergens aanhang en krijg ik een vage wazige blik in mijn ogen. Ik raak ontregeld van systemen. Chaos heeft bij mij dan de overhand. Ik doe mijn best, maar ja…
Terwijl ik op andere fronten juist alles wel geregeld krijg, is mij dat bij ons eetpatroon nog nooit gelukt. Dus nog een verbeterpunt: systeem <<aarggghhhhh doinkpoink>>
Ik verman me en ga ervoor zitten. Ik schrijf en schrijf gewoon een weekmenu, het was een uurtje ploeteren, maar er is een weekmenu. En oh, wat was ik trots. En als ik trots ben, dan laat ik van mij horen en zal iedereen het weten. Zo vertelde ik het ook aan een moeder van school. Vol trots en glimmend van blijdschap vertelde ik over het weekmenu. De reactie van de moeder van school moest even tot mij doordringen: ˵Oh, dat doe ik elke week. Ik heb zelfs standaard boodschappen lijstjes. Weet je wat ook kan doen? Dat je boodschappenlijstje het in het systeem van de winkel opschrijft˵
Hij moest even landen, bij het woord systeem vlogen mijn handen weer de lucht in voelde ik mijn ogen op stand vaag zakken. Maar voordat ik zover was dacht ik: ˝Jeeeee, wat handig…, respect voor de mensen die dat kunnen. Maar poeh he, wat gaat dat toch nooit bij mij passen ˝ Met open mond hoor ik haar aanpak aan. Lichtelijk jaloers, wat een gemak heb je daarvan. Maar ook direct beseffend dat het niet mijn manier wordt. Elke dag met de handen in de lucht en een vage blik in mijn ogen, dat is niet handig. Maar ik kan er wel van leren en mijn niet-systeem toch wel enigszins aan passen. Het is ook wel verrekte handig als je het wel kan, en als je het dan een beetje lukt, dan is het mooi een beetje handiger dan dat het was.
Maar terug naar het weekmenu. Zondagavond had ik alles goed voorbereid. Maandagochtend was ik minder enthousiast over mijn voorbereiding. Maandag boodschappen-dag, dat wist ik toch allang?? En wat vergeet ik mee te nemen? Juist ja: boodschappentas, portemonnee en het boodschappenbriefje dat overigens nog in de computer zit. Naar huis, alles ophalen, naar de natuurwinkel. Dicht. Tot 11.00 uur. Natuurlijk, als je een natuurwinkel het hardste nodig heb, dan is hij dicht. Dan maar eerst de andere boodschappen halen, om 11.00 uur door de natuurwinkel racen voor boekweitmeel, speltpasta, speltkoekjes, agave siroop. Lang leve het boodschappenlijstje. Ik had niet eens zo heel veel tijd nodig in deze voor mij onbekende winkel. En uiteindelijk net op tijd bij de speelzaal om Pien op te halen. De vrolijke en uitgelaten Pien. Jaja, vrolijk en uitgelaten na een ochtend speelzaal met gym! Het gaat de goeie kant op met Pien.
Na al dat geren was ik blij dat ik de boekweitpannenkoekjes kon gaan bakken. Zie het recept onder recepten. Ik vond de smaak prima, Hans vond het meevallen. En Pien… die lustte het niet. Op naar het volgende uitprobeersel.
En nu is het vrijdag, en wat ben ik vergeten in het weekmenu? Juist, de vrijdag. Ik zag een recept van Mijn Lijn Support op facebook, en kreeg direct inspiratie voor een ouderwetse maaltijd met prei en tartaar! En dat was me toch weer eens lekker!