Ik ken een man…

Ik ken een man, die hardop zegt: “wanneer ik na mijn dood terug zou komen, kom ik terug als koe, die beesten hebben het zo goed”. Ik ken een man die met moeite drie dagen op vakantie kan en toch een week gaat. Al is het alleen maar om te bewijzen dat zijn gezin belangrijker is dan de koeien.
 
Ik ken een man die niet fijn zit, die niet lekker slaapt als het niet goed gaat met de koeien. Deze man zit niet fijn als het te warm weer is, hij zit niet fijn als het te koud is, hij zit niet fijn als het regent en de koeien nog buiten lopen, hij zit niet fijn als er ook maar 1 koe kreupelt. Ik ken een man die elke dag koeien in de kapbox heeft om klauwen na te kijken. Ik ken een man die dure, hele dure, roosters kocht voor in de stal, enkel omdat het beter is voor de koe.
 
Ik ken een man die sikkeneurig is, die praat in zijn slaap en die wekenlang tobt, enkel omdat hij een probleem signaleert in de koppel maar er niet direct de vinger op kan leggen. Ik ken een man die opgelucht is en blij, die bijna een vreugdedansje maakt als hij het probleem getackeld heeft. Ik ken een man die geen weekend heeft, die dag en nacht klaar staat voor de koeien. Ik ken een man wiens wekker gaat voordat menig andere wekkers gaan. Ik ken een man die midden in de nacht het bed uit gaat bij koekalverij. Ik ken een man die huivert bij beelden van MKZ en ander narigheid.
 
Ik ken een man die op de zomerdag zijn stoel in de tuin zo zet dat hij kan genieten van de koeien. Die lopen te grazen, te herkauwen, blakend gezond lopen te zijn. Ik ken een man die op andere momenten het liefst een luie stoel in de stal zet om naar de koeien te kijken. Ik ken een man die achterstevoren achter het stuur van de auto zit om naar koeien van anderen te kijken. (En ik ken een vrouw die dat dus echt niet kan waarderen..) Ik ken een man die zich dood kan ergeren aan dat wat de ander in zijn ogen niet helemaal goed doet bij de koeien. Omdat deze man zijn eigen hoge maatstaven heeft en omdat het niet snel goed genoeg is.
 
Ik ken een man die moet werken met de regels die opgelegd zijn, die binnen deze regels toch het beste voor de koe wil. Ik ken een man die waterbedden en koeborstels in zijn stal installeert om het de koeien naar de zin te maken. Ik ken een man die zijn stal half afbrak omdat hij tot nieuwe inzichten kwam: zonder muren hebben de koeien meer licht en meer lucht. Ze gedijen er beter bij. Ze staan liever in de kou dan in de hitte.
 
Ik ken een man die zijn koeien binnen houdt. Omdat hij geen aangrenzend land heeft, maar ook omdat het weer in Nederland echt niet altijd prettig is voor een koe. Laat de koe de keuze, en je zal zien dat ze met regen en met hitte niet vrijwillig naar de wei gaan. 120 dagen in de wei: het is niet altijd ook de keuze van de koe.
Ik ken een man die al zijn koeien, al zijn kalveren, al zijn vee kent. Bij naam, bij afstamming en bij bloedlijn. Terug tot in het verre verleden. Ik ken een man die gekozen heeft te leven als een boer wetende dat boer zijn geen beroep is maar een leven. Ook deze man moet zijn geld verdienen, dus ja, koe en economisch gaan hand in hand. Ik ken een man die gefrustreerd is omdat er zoveel regels en wetten zijn. Ik ken een man die soms ook niet anders kan omdat Nederland nou eenmaal zo in elkaar zit.
 
Deze man en vrouw, de boer en de boerin, mijn man, mijn opa en mijn oma, mijn zwager, mijn buurman en mijn buurvrouw, mijn vriend en mijn vriendin, mijn kennis, mijn vage bekende, mijn iemand. De boeren van toen en nu. Deze boeren en boerinnen, mannen en vrouwen die het allerbeste voorhebben met hun koeien. Ongeacht het geld, ongeacht alle regels, ongeacht alle mogelijkheden en onmogelijkheden. Wat ik zie in deze man, is de passie en de onbedwingbare wil om dat te doen wat goed is voor de koe.
 
Radar wil mij doen geloven dat deze man niets meer is dan een geldzuchtige man, die het vee, waar hij van afhankelijk is nota bene, slecht behandeld. Geen goed woord voor de boer. Geen goed woord voor het beroep dat al eeuwen oud is. Enkel en alleen maar afbraak. En dat zorgt voor uiterst gekromde tenen.
 
Laten we de uitzending van Radar zien als een mogelijkheid voor de boeren om hun gezicht te laten zien en voor de niet-boeren om hun vragen te stellen. Laat het maar ergens goed voor zijn.
 
Voor een ieder die meer wil weten na Radar en Zembla, een voorstel: kies je boerderij en vraag of je rond mag kijken. Of je vragen mag stellen. En weet: Ja, er is veel voor verbetering vatbaar, waar niet. En ja, ook de boer zou graag verbeteringen zien.
 
In reactie op de uitzending van Radar 10-11-2014 betreffende de veehouderij.
Maaike